Author Archives: agnieszkazuchowskaarendt

  Spojrzenia Z dwóch szczytów patrzymy na tych samych ludzi i przedmioty głaszcząc spojrzeniem łagodną nizinę, ale jakiekolwiek by było nasze stanowisko, nie zmienia to jej istoty   Głód   Głodni są syci sytych. Syci są nienasycenie głodni     … Continue reading →

opowieści o kontrolowanym chaosie (Reality Show) ZMORY Ten sweter śmierdzi wilgocią. Czy raczej spalenizną? Muszę zdjąć ten sweter i założyć… co mam założyć? Czy tę tanią chińską tunikę czy może tamtą dzierganą kamizelkę, pod którą mógłby pójść ten czarny golf… … Continue reading →

. . To męczące być członkiem jury znów czytam jakieś niepotrzebne książki niektóre są dobre zdarzają się wspaniałe nudne odrzucam po kilku wierszach i one są warte tyle żebym wziął honorarium i rzucił je w swe zapomnienie na każdych dziesięć … Continue reading →

  Spotkanie “Alchemia Poezji” na krakowskim Kazimierzu 19. 04. zbiegło się z 72. rocznicą wybuchu Powstania w Getcie Warszawskim. Z tej okazji poprosiłam poetów o wiersze nawiązujące do tej tematyki. Podczas spotkania udało mi się odczytać 5 utworów. Poniżej prezentuję … Continue reading →

Ranko Risojević List Oskara Miłosza do krewnego Czesława na prowincji Miałem klucz, w dzieciństwie, zielony klucz łąk, lasów róg, co otwiera głosy – nosiłem go na sznurze na szyi, wkładałem do ust, pod język, bliżej serca – otwierał tajemnice. Zagubił … Continue reading →

Jestem tutaj… Gdy wejdziesz do mego domu a mnie nie ma, jestem. Na ścianie, na podłodze, w słoiku dżemu, koszu na śmieci… Czyham na ciebie jeśliś człowiekiem. Jeśliś jest, zapukaj w ścianę, tupnij nogą, rozbij słoik… Odezwę się. Jeśli nie, … Continue reading →

Zamiast raportu „nasze dzieci nie lubią bajek bawią się w zabijanie na jawie i we śnie marzą o zupie chlebie i kości zupełnie jak psy i koty” Zbigniew Herbert, Raport z oblężonego miasta Przybędą przed świtem podstępni spartańscy chłopcy. Staną … Continue reading →

Część I – męska   “(…) Pochowaliśmy ojca w sobotę, Anna natomiast, wróciła w niedzielę. Przyjechała popołudniowym pociągiem, a ze stacji dojechała taksówką. Myślała, że nie ma mnie w domu, więc nawet nie dzwoniła na mój telefon. Zresztą, co mi … Continue reading →

(…) wciąż przeszywa mnie strach, czy ty może, moja mała, nie jesteś w ciąży? Wiem, nie mam prawa tak głęboko wtykać nosa w nie swoje sprawy, jednak gdy bez odrazy wetkniesz nos w sam środek kupy, wówczas przestaje ona śmierdzieć. … Continue reading →

Uważaj co robisz Staniesz się imieniem dla wspomnień Którego nie pamiętam Uważaj co robisz Nie chcę aby sen o mnie Stał się twoim obowiązkiem podatkowym Ochrypła czułość z jaką cię wzywałem Tylko się całowaliśmy Między jednym a drugim deszczem I … Continue reading →