Ranko Risojević
List Oskara Miłosza do krewnego
Czesława na prowincji
Miałem klucz, w dzieciństwie,
zielony klucz łąk, lasów
róg, co otwiera głosy –
nosiłem go na sznurze na szyi,
wkładałem do ust, pod język,
bliżej serca – otwierał tajemnice.
Zagubił mi się po drodze, połamał
w jakimś zapchanym pociągu, pomiędzy
Wschodem i Zachodem, w melancholii
szerokich bulwarów, wołania
donikąd, gdzie zamieszkałem.
Próbowałem inne, otwierały
cudze wspomnienia, obce obrazy.
Włóczyłem się po asfalcie
zdany na pastwę tłumu; serce nabrzmiało –
gdzie w tym polu, ulistnionym lesie,
w kępie pierwiosnków skrywa się kluczyk
otwierający wszystkie nazwy
zapomnianych języków i historii?
Miałem maleńką harfę, fortepian
pod pachą, pośród śliw, grusz
kuksańców i wapna gaszonego –
pobielone domy ledwie mnie pamiętają
woda przecieka przez palce,
liść więdnie w zielniku.
(Ozon, 1986.)
Ranko Risojević (1943), poeta, prozaik, dramaturg, eseista, historyk matematyki, tłumacz i pracownik kulturalny, opublikował około pięćdziesięciu książek, z czego 
osiemnaście tomików poezji, dwadzieścia pięć książek prozatorskich, wśród czego dziesięć powieści; zrealizowano około dziesięciu z jego słuchowisk radiowych dla dzieci i dwa dla dorosłych w Teatrze Ludowym Bośniackiej Krainy w Banialuce. Zredagował wiele książek poetyckich i prozatorskich, zarówno autorów serbskich jak i obcojęzycznych. Wielokrotnie nagradzany za pracę literacką, tłumaczony na wiele języków europejskich.
Prowadził działalność wydawniczą, a przez dwadzieścia trzy lata zajmował się też bibliotekarstwem jako kierownik Biblioteki Narodowej i Uniwersyteckiej Republiki Serbskiej.
agnieszkazuchowskaarent 
Piękna poezja…